 |
| http://teoriespiskowe.pl/uploads/posts/2009-12/1259707755_stevia2jpg.jpg |
Stewia pochodzi z Paragwaju, gdzie jest używana od setek lat jako naturalny słodzik. Paragwajczycy stosują także stewie do leczenia otyłości i nadciśnienia tętniczego.
Stewia zawiera glikozydy około 200-300 razy słodsze od sacharozy, nie mając przy tym praktycznie ani jednej kalorii. Suszone liście są 30-45 razy słodsze od sacharozy – jedna łyżeczka sproszkowanych liści odpowiada szklance cukru. W przeciwieństwie do wielu sztucznych słodzików, słodkość stewii pozostaje bez zmian także w wysokich temperaturach, nadaje się, więc do gotowania i pieczenia. Stewia nie podnosi poziomu glukozy we krwi i może być używana przez diabetyków. Nie powoduje próchnicy zębów, a wręcz przeciwnie – działa bakteriobójczo i grzybobójczo. Poza swoją ojczyzną, stewia stosowana jest od dawna również w Japonii, Chinach i Ameryce Środkowej. Brakuje doniesień o jakichkolwiek szkodliwych efektach.
Stewia została zaakceptowana przez FDA (Amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków) jako suplement diety, nie może być jednak sprzedawana jako słodzik. Być może taki zapis został wywalczony przez producentów sztucznych słodzików, obawiających się konkurencji ze strony naturalnej i niedrogiej stewii. Jako suplement diety, stewia może być sprzedawana również w Kanadzie, Australii i Nowej Zelandii. Obecnie stewia najpowszechniej stosowana jest w Japonii, gdzie stanowi 40% rynku słodzików. Rodzaj stewia obejmuje około 150 gatunków, ale tylko jeden z nich Stevia rebaudiana ma wyjątkowe, słodkie właściwości. Stewia jest rośliną wieloletnią. Nie wytrzymuje spadku temperatury poniżej 0C i w zimniejszym klimacie bywa czasem uprawiana jako roślina jednoroczna. Dorasta do wysokości około 1 metra, liście mają 2-3 cm długości.
Zastosowanie
Stewia ma szerokie znaczenie głównie dla leczniczych właściwości i dla medycyny. Szczególne znaczenie użytkowe ma gatunek Stevia rebaudiana. Jest to roślina o bardzo wysokiej zawartości związków słodzących i z tego względu używana do słodzenia napojów i potraw. Charakteryzuje się bardzo niską kalorycznością w porównaniu do tradycyjnego cukru.
Ważnym efektem spożywania stewii jest jej zdolność do obniżania ciśnienia krwi. Mechanizm obniżania ciśnienia krwi polega na zatrzymaniu napływu jonów Mg2+ z płynu międzykomórkowego.
Stewia posiada również właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze. Stewiozydy (związki słodzące zawarte w stewii) nie wykazały ujemnego wpływu na płodność, przebieg ciąży i zdrowotność młodych w badaniach nad szczurami, nie wykazały też większego wpływu na układ sercowo-naczyniowy w doświadczeniach na ludziach. Badania laboratoryjne przeprowadzone w krajach Ameryki Południowej wykazały, że stewiozydy mają pewną aktywność w niektórych procesach fizjologicznych, jednak dane z literatury na ten temat są dosyć skromne.
Stewia nie została dopuszczona jako środek spożywczy w Unii Europejskiej ze względu na niedostateczną liczbę badań przeprowadzonych w instytucjach UE. W grudniu 2008 dopuszczono ją do sprzedaży na terenie USA. Szeroko stosowana w krajach dalekiego wschodu (w Japonii od ok. 40 lat). W Polsce dostępna oficjalnie tylko jako kosmetyk do pielęgnacji jamy ustnej. Stewiozyd zawarty w stevii jest około 300 razy słodszy od normalnego białego cukru, przy czym zawartość stewiozydu w roślinie to ok. 10%. Jest stabilny termicznie do 180 stopni C (czyli nadaje się do pieczenia) i chemicznie w szerokim zakresie pH (do kwaśnych potraw). Nie jest źródłem fenyloalaniny, więc może być stosowany przez chorych na fenyloketonurię.
Stewia ma szerokie znaczenie głównie dla leczniczych właściwości i dla medycyny. Szczególne znaczenie użytkowe ma gatunek Stevia rebaudiana. Jest to roślina o bardzo wysokiej zawartości związków słodzących i z tego względu używana do słodzenia napojów i potraw. Charakteryzuje się bardzo niską kalorycznością w porównaniu do tradycyjnego cukru.
Ważnym efektem spożywania stewii jest jej zdolność do obniżania ciśnienia krwi. Mechanizm obniżania ciśnienia krwi polega na zatrzymaniu napływu jonów Mg2+ z płynu międzykomórkowego.
Stewia posiada również właściwości przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze. Stewiozydy (związki słodzące zawarte w stewii) nie wykazały ujemnego wpływu na płodność, przebieg ciąży i zdrowotność młodych w badaniach nad szczurami, nie wykazały też większego wpływu na układ sercowo-naczyniowy w doświadczeniach na ludziach. Badania laboratoryjne przeprowadzone w krajach Ameryki Południowej wykazały, że stewiozydy mają pewną aktywność w niektórych procesach fizjologicznych, jednak dane z literatury na ten temat są dosyć skromne.
Stewia nie została dopuszczona jako środek spożywczy w Unii Europejskiej ze względu na niedostateczną liczbę badań przeprowadzonych w instytucjach UE. W grudniu 2008 dopuszczono ją do sprzedaży na terenie USA. Szeroko stosowana w krajach dalekiego wschodu (w Japonii od ok. 40 lat). W Polsce dostępna oficjalnie tylko jako kosmetyk do pielęgnacji jamy ustnej. Stewiozyd zawarty w stevii jest około 300 razy słodszy od normalnego białego cukru, przy czym zawartość stewiozydu w roślinie to ok. 10%. Jest stabilny termicznie do 180 stopni C (czyli nadaje się do pieczenia) i chemicznie w szerokim zakresie pH (do kwaśnych potraw). Nie jest źródłem fenyloalaniny, więc może być stosowany przez chorych na fenyloketonurię.
Właściwości
Stewia jest rośliną wyjątkowo szczodrze obdarowaną przez naturę. Intensywny słodki smak (150 razy słodszy od rafinowanego cukru) zawdzięcza stewiozydom (glikozydy-dwuterepenowe), znajdującym się w liściach, również rebaaudiozydom i dulkozydom. Prócz tego zawiera białka, substancje tłuszczowe, bogaty asortyment cennych minerałów i mikroelementów takich, jak: wapń, potas, magnez, żelazo, chrom, mangan, selen, krzem, kobalt, cynk.
W jej skład wchodzi również szereg witamin z grupy B, witamina C, beta-karoten itp. Zdaniem naukowców, posiada jeszcze kilkaset innych substancji biologicznie czynnych, których dotąd nie udało się zidentyfikować. Bezspornie największą zaletą stewii z punktu widzenia chorego na cukrzycę jest to, że mimo intensywnej słodkości, jest absolutnie bezkaloryczna, nie podnosi poziomu cukru we krwi. Wspomaga utratę nadwagi przez redukowanie apetytu na potrawy tłuste, a przede wszystkim na słodycze. W przeciwieństwie do cukru nie powoduje procesów fermentacyjnych w jelitach.
Stewią, będącą produktem natury, doskonale można zastąpić cukier w jadłospisie oraz niezdrowe, sztuczne słodziki. Ze względu na to, że nie ulega rozkładowi do temp. 200 st. C można ją z powodzeniem stosować do gotowania i wypiekania ciast (2 łyżeczki sproszkowanych liści odpowiadają 1 szklance cukru).
Bardzo ważnym atutem stewii jest jej nietoksyczność, co potwierdziły badania naukowe. Z relacji chorych na cukrzycę, którzy zastąpili, stewią cukier i sztuczne słodziki, a jednocześnie pili herbatę z jej liści, wynika, że poprawiło się ich samopoczucie fizyczne i psychiczne, niektórzy nawet mogli zmniejszyć dawkę insuliny. To właśnie warto przemyśleć lub przedyskutować z lekarzem czy dietetykiem.
Stewia jest rośliną wyjątkowo szczodrze obdarowaną przez naturę. Intensywny słodki smak (150 razy słodszy od rafinowanego cukru) zawdzięcza stewiozydom (glikozydy-dwuterepenowe), znajdującym się w liściach, również rebaaudiozydom i dulkozydom. Prócz tego zawiera białka, substancje tłuszczowe, bogaty asortyment cennych minerałów i mikroelementów takich, jak: wapń, potas, magnez, żelazo, chrom, mangan, selen, krzem, kobalt, cynk.
W jej skład wchodzi również szereg witamin z grupy B, witamina C, beta-karoten itp. Zdaniem naukowców, posiada jeszcze kilkaset innych substancji biologicznie czynnych, których dotąd nie udało się zidentyfikować. Bezspornie największą zaletą stewii z punktu widzenia chorego na cukrzycę jest to, że mimo intensywnej słodkości, jest absolutnie bezkaloryczna, nie podnosi poziomu cukru we krwi. Wspomaga utratę nadwagi przez redukowanie apetytu na potrawy tłuste, a przede wszystkim na słodycze. W przeciwieństwie do cukru nie powoduje procesów fermentacyjnych w jelitach.
Stewią, będącą produktem natury, doskonale można zastąpić cukier w jadłospisie oraz niezdrowe, sztuczne słodziki. Ze względu na to, że nie ulega rozkładowi do temp. 200 st. C można ją z powodzeniem stosować do gotowania i wypiekania ciast (2 łyżeczki sproszkowanych liści odpowiadają 1 szklance cukru).
Bardzo ważnym atutem stewii jest jej nietoksyczność, co potwierdziły badania naukowe. Z relacji chorych na cukrzycę, którzy zastąpili, stewią cukier i sztuczne słodziki, a jednocześnie pili herbatę z jej liści, wynika, że poprawiło się ich samopoczucie fizyczne i psychiczne, niektórzy nawet mogli zmniejszyć dawkę insuliny. To właśnie warto przemyśleć lub przedyskutować z lekarzem czy dietetykiem.
Jak używać i stosować?
Liście stewii mogą Ci zastąpić cukier i wszelkie inne słodycze. Możemy słodzić – na szklankę herbaty z powodzeniem wystarczy 1/5 łyżeczki suszu. Zaletą stewii jest nikła ilość kalorii.
Stewia nadaje się to wszelkiego rodzaju przetworów, nawet do marynat, gdyż nie ma ona tendencji do fermentacji. Oprócz listków suszymy też zielone wierzchołki pędów – dobre są dwa sposoby suszenia: pierwszy w temperaturze 80 stopni Celsjusza, drugi w temperaturze pokojowej.
Susz możesz przechowywać nawet kilka lat. Jeśli susz zalejesz wrzątkiem otrzymasz słodki syrop, który też można dosyć długo przechowywać. Substancja czynna tej rośliny czyli stewiozyd przy tym wiele właściwości leczniczych. Na pewno zaskoczy Ciebie informacja, że jest to substancja zapobiegająca próchnicy zębów, obniżająca ciśnienie krwi (zbadano, że efekt leczniczy utrzymuje się ok. roku po zaprzestaniu przyjmowania stewii) i, co może najbardziej zaskoczyć, słodzenie stewią obniża poziom cukru we krwi. W doniesieniach medycznych znajdziesz również te, że stewia dosyć skutecznie walczy z bakteriami E. coli, które są bardzo oporne na antybiotyki. Liście stewii zawierają różne witaminy i składniki mineralne: witaminy A i C, rutynę, cynk, magnez i żelazo.
Dzięki tym substancjom stosujący stewię rzadziej zapadają na grypę i przeziębienie. Zioło to może być też z powodzeniem stosowane przez odchudzających się; wspomaga, bowiem utratę wagi poprzez zmniejszenie apetytu. Rośliny tej używa się także do zwalczania uzależnienia od tytoniu i alkoholu. Roślina ta nie traci swoich właściwości nawet w temperaturze 200st.C. Jak widzisz zastosowanie stewii jest ogromne, ale zapamiętaj – nie uda się z nią ciasto drożdżowe. Dodatkową ciekawostką, która na pewno zainteresuje wielu z was jest to, że stewię można hodować na własnym parapecie, balkonie lub we własnym ogródku.
Liście stewii mogą Ci zastąpić cukier i wszelkie inne słodycze. Możemy słodzić – na szklankę herbaty z powodzeniem wystarczy 1/5 łyżeczki suszu. Zaletą stewii jest nikła ilość kalorii.
Stewia nadaje się to wszelkiego rodzaju przetworów, nawet do marynat, gdyż nie ma ona tendencji do fermentacji. Oprócz listków suszymy też zielone wierzchołki pędów – dobre są dwa sposoby suszenia: pierwszy w temperaturze 80 stopni Celsjusza, drugi w temperaturze pokojowej.
Susz możesz przechowywać nawet kilka lat. Jeśli susz zalejesz wrzątkiem otrzymasz słodki syrop, który też można dosyć długo przechowywać. Substancja czynna tej rośliny czyli stewiozyd przy tym wiele właściwości leczniczych. Na pewno zaskoczy Ciebie informacja, że jest to substancja zapobiegająca próchnicy zębów, obniżająca ciśnienie krwi (zbadano, że efekt leczniczy utrzymuje się ok. roku po zaprzestaniu przyjmowania stewii) i, co może najbardziej zaskoczyć, słodzenie stewią obniża poziom cukru we krwi. W doniesieniach medycznych znajdziesz również te, że stewia dosyć skutecznie walczy z bakteriami E. coli, które są bardzo oporne na antybiotyki. Liście stewii zawierają różne witaminy i składniki mineralne: witaminy A i C, rutynę, cynk, magnez i żelazo.
Dzięki tym substancjom stosujący stewię rzadziej zapadają na grypę i przeziębienie. Zioło to może być też z powodzeniem stosowane przez odchudzających się; wspomaga, bowiem utratę wagi poprzez zmniejszenie apetytu. Rośliny tej używa się także do zwalczania uzależnienia od tytoniu i alkoholu. Roślina ta nie traci swoich właściwości nawet w temperaturze 200st.C. Jak widzisz zastosowanie stewii jest ogromne, ale zapamiętaj – nie uda się z nią ciasto drożdżowe. Dodatkową ciekawostką, która na pewno zainteresuje wielu z was jest to, że stewię można hodować na własnym parapecie, balkonie lub we własnym ogródku.
Stewia w medycynie
Liście Stewii zawierają specyficzne glikozydy, które w czystej postaci są od 250 do 300 razy słodsze od sacharozy. Ponadto nie posiadają wartości kalorycznych i nie podwyższają poziomu cukru we krwi, ponieważ ich metabolizm w ludzkim organizmie przebiega inaczej niż metabolizm cukrowy.
Jest to, zatem idealna roślina dla diabetyków i osób dbających o figurę. Liście tej rośliny zawierają także witaminę C, beta-karoten, wapń, magnez, żelazo oraz inne mikroelementy. Wiele uwagi substancjom zawartym w tej roślinie poświęcili naukowcy Narodowego Instytutu Chorób Metabolicznych przy Uniwersytecie w Betsaidzie (Maryland) oraz grupa badaczy japońskich Uniwersytetu w Hiroszimie i Hokkaido. Efektem tych badań było wyodrębnienie kilku innych glikozydów diterpenowych, a wśród nich rebaudozydu A jednego z ważniejszych i najsłodszych, o przyjemnym smaku.
W liściach zidentyfikowano ponadto sterole, taniny, olejki eteryczne zawierające min. limonen, geraniol, pinen i terpen. Badania dowodzą, że ekstrakt z liści Stewii jest bezpieczny dal zdrowia i stabilny chemicznie w połączeniu i innymi produktami spożywczymi. Stewia obniża poziom cukru we krwi i nieznacznie podnosi ciśnienie. Ma także działanie bakteriobójcze i grzybobójcze, zwłaszcza, jeśli chodzi o bakterie jamy ustnej. Można nią wspomagać leczenie próchnicy i chorób dziąseł.
Zaleca się wtedy użycie surowych liści. Badania laboratoryjne przeprowadzone w krajach Ameryki Południowej wykazały, że stewiozydy (substancje zawarte w liściach rośliny) mają pewną aktywność w niektórych procesach fizjologicznych, jednak dane z literatury na ten temat są dosyć skromne.
Artykuł pochodzi ze strony: www.stewia.skarbiecwiedzy.net/stewia-w-medycynie/
Liście Stewii zawierają specyficzne glikozydy, które w czystej postaci są od 250 do 300 razy słodsze od sacharozy. Ponadto nie posiadają wartości kalorycznych i nie podwyższają poziomu cukru we krwi, ponieważ ich metabolizm w ludzkim organizmie przebiega inaczej niż metabolizm cukrowy.
Jest to, zatem idealna roślina dla diabetyków i osób dbających o figurę. Liście tej rośliny zawierają także witaminę C, beta-karoten, wapń, magnez, żelazo oraz inne mikroelementy. Wiele uwagi substancjom zawartym w tej roślinie poświęcili naukowcy Narodowego Instytutu Chorób Metabolicznych przy Uniwersytecie w Betsaidzie (Maryland) oraz grupa badaczy japońskich Uniwersytetu w Hiroszimie i Hokkaido. Efektem tych badań było wyodrębnienie kilku innych glikozydów diterpenowych, a wśród nich rebaudozydu A jednego z ważniejszych i najsłodszych, o przyjemnym smaku.
W liściach zidentyfikowano ponadto sterole, taniny, olejki eteryczne zawierające min. limonen, geraniol, pinen i terpen. Badania dowodzą, że ekstrakt z liści Stewii jest bezpieczny dal zdrowia i stabilny chemicznie w połączeniu i innymi produktami spożywczymi. Stewia obniża poziom cukru we krwi i nieznacznie podnosi ciśnienie. Ma także działanie bakteriobójcze i grzybobójcze, zwłaszcza, jeśli chodzi o bakterie jamy ustnej. Można nią wspomagać leczenie próchnicy i chorób dziąseł.
Zaleca się wtedy użycie surowych liści. Badania laboratoryjne przeprowadzone w krajach Ameryki Południowej wykazały, że stewiozydy (substancje zawarte w liściach rośliny) mają pewną aktywność w niektórych procesach fizjologicznych, jednak dane z literatury na ten temat są dosyć skromne.
Artykuł pochodzi ze strony: www.stewia.skarbiecwiedzy.net/stewia-w-medycynie/
Jesteś cukrzykiem i musisz uważać na cukier?
Dbasz o linię, ale chcesz jeść słodkości?
Chcesz jeść zdrowo, ale cenisz sobie słodkie wypieki?
To publikacja dla Ciebie!
"Słodkie ciasta bez cukru. Przepisy z zastosowaniem stewii"
Ewa Parsch
Przepisy z zastosowaniem stewii to książka kucharska zawierająca 75 przepisów na słodkości, przygotowane ze stewią.
75 przepisów (wraz ze zdjęciami) w kategoriach:
-Słodkie przekąski
-Desery
-Ciasta ucierane
-Torty
-Ciasta kruche
-Ciasta francuskie i półfrancuskie
-Zagraniczne to i owo
-Mrożone słodkości
-Dwie pikantności
Zobacz, jak można jeść zdrowo i bez cukru.
www.escapemagazine.pl/369689-przepisy-na-slodkie-ciasta-ze-stewia
więcej informacji o stewii na stronach:
www.stewia.info.pl/
www.stevit.pl/
www.e-stewia.pl/
www.stewia.info.pl/
www.stevit.pl/
www.e-stewia.pl/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Zostaw swój komentarz